Με λενε Αντζελα, ειμαι 15 ετων και κατοικω στην Αθηνα. Τελικα κοριτσια γιατι να ποναει η αγαπη; Ειναι ενα ερωτημα στην ζωη που με βασανιζει το τελευταιο καιρο .
Τελος παντων, περσι που ημουνα 14 ετων ερωτευτηκα κάποιον 20 ετών το καλοκαιρι . Ολα ξεκινησαν ενα απογευμα…
πηγαιναμε με την ξαδερφη μου βολτες και αυτος ηταν σε ενα παρκο με καποιους φιλους. Εκει νωριστηκαμε και με ρωτησε τα βασικα, πως σε λενε και ποσο χρονων εισαι.
Όταν του απαντησα «Είμαι η Αντζελα και ειμαι 14», μου λεει «μωρε μικρουλα εισαι». Δεν καταλαβα στην αρχη που το πηγαινε.
Πριν απο καποιες μέρες ειχε γινει μια συναυλια και μου ανοιξε συζητηση, αλλα εχω εναν φιλο που ειναι και φιλος του, και με ρωταγε «απο την συναυλια θυμασε μονο τον Αγγελο και τον Αλεξη;» Όταν του απαντησα «ναι βεβαια», ειδα ότι στενοχωρηθηκε.
Μετα ανταλλαξαμε νουμερα και με τον καιρο αρχισα να τον ερωτευομαι. Περναγαμε τελεια αλλα μια μερα ολα αλλαξαν γιατι ειχε γινει κατι πολυ προσωπικο και θυμωσε πολύ.
Παω να τον παρω τηλεφωνο και μου λεει: «ποιος είναι;» του απαντησα «εγω η Αντζελα» και μου το κλεινει στα μουτρα . Απο τοτε δεν τον ξαναειδα .
Εκεινος με ηθελε και εγω τον ηθελα αλλα το εμποδιο ηταν η ηλικια μας. Εκανα μερες και νυχτες για να τον προσπερασω… Τελος καλα, ολα καλα… Τωρα θεωρω οτι δεν υπαρχει πια αγαπη, μονο μισος.
Πείτε μου τη γνώμη σας
Δεν ξερω αν υπαρχει καποιος και για εμενα, αλλα θελω να ξερετε οτι ζω καθε μερα την μοναξια και ότι αν δεν βρεθει καποιος να μου καλυψει το κενο που νιωθω, τοτε δεν θελω αλλο πια να ζω…
Θα δωσω ενα τελος στην ζωη μου !!!!!!!
Βρε κοπέλα μου …
Συγνώμη δηλαδή, θα χαλάσεις εσύ την ζωή σου για ένα αγοράκι που γνώρισες στο πάρκο και με το που του είπες πως σε λένε και πόσο χρόνων είσαι σου απαντάει με αυτών τον τρόπο ? Είσαι λίγο μικρούλι και κάποια πράγματα δεν τα καταλαβαίνεις ..
όταν κάποιος σ’ αγαπάει αληθινά δεν βλέπει ηλικίες .. τώρα 14 με 20 6 χρόνια διαφορά έχετε μόνο, είναι εντάξει !!
Οι ηλικίες ενός ανθρώπου είναι απλά …. ΝΟΥΜΕΡΑ !
Πας καλά κορίτσι μου;; Δε στο λέω με υποτίμηση. Αντιθέτως, το λέω γιατί εκτιμώ τους ανθρώπους με συναισθήματα.
Υποτιμητικό και άδικο είναι αυτό που σκέφτεσαι εσύ για τον εαυτό σου. Μεγαλώνοντας και απολαμβάνοντας τις χαρές, αλλά και τις απογοητεύσεις του έρωτα (κι αυτές ωραίες είναι), θα διαπιστώσεις πόσο λάθος σκέφτεσαι τώρα. Και δε θα συμβεί κατ ανάγκη επειδή θα γίνεις σοφότερη, αλλά επειδή ο χρόνος θα σε βοηθήσει να απομυθοποιήσεις και να δεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Είμαι τόσο σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα το σκέφτεσαι και θα γελάς.
Η μοναξιά που βιώνεις δεν είναι παρά η έλλειψη ενός μόνο συγκεκριμένου ατόμου. Πιστεύω όμως πως υπάρχουν άλλοι άνθρωποι γύρω σου, που ίσως δε θα σου γεμίσουν το συγκεκριμένο κενό, αλλά θα είναι πρόθυμοι να στο φωτίσουν και σιγά σιγά και αβίαστα θα πάψεις να το αισθάνεσαι.
Ξέρεις, πολλές φορές αυτή τη μοναξιά την επιβάλλουμε στον εαυτό μας ως μια μαζοχιστική ανάγκη να βιώσουμε τον πόνο. Νομίζουμε ότι ο πόνος αυτός είναι το τελευταίο που μας δένει με τον άνθρωπο που χάσαμε. Αλλά και στα 14 και στα 74 είμαστε παντα άξιοι να παλεύουμε και να χαρίζουμε στον εαυτό μας κι άλλες στιγμές.
Πάντα η ζωή θα έχει στενοχώριες. Πάντα η ζωή θα έχει χαρές. Αλλά.. πρέπει να είμαστε εδώ για να το διαπιστώσουμε!
Έτσι 😉
μην σκεφτεσαι ετσι… σκεψου τους ανθρωπους που σε αγαπανε.
αντζελα μου,
γεια σου! ειδα τυχαια την ιστορια σου, κ ηταν σαν να ειδα τον εαυτο μου να γραφει πριν καποια χρονια… τωρα ειμαι 25, κ δεν μπορω να πω οτι ειμαι σοφη, αν κ περασα πολλα, γ αυτο το μονο που θα θελα να σου πω ειναι τι θα ηθελα να μου ελεγαν εμενα στα 14 μου χρονια….
καταρχας, εισαι μονο 14, και εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου! ξερω οτι νιωθεις μεσα σου την λαχταρα να ζησεις τον ερωτα το παθος την αγαπη, αλλα πρεπει να γνωριζεις οτι εκτος απ τα ωραια που προσφερει, ειναι κ επικινδυνα ακριβως γιατι μπορει να πληγωθεις κ να στενοχωρηθεις, χωρις να το αξιζεις κ χωρις να υπαρχει σημαντικος λογος!
μη βιαστεις να δωσεις τα πολυτιμα αυτα συναισθηματα! βεβαια ολοι μας εχουμε ερωτευθει στα 14 μας, κ νιωσαμε την απογοητευση αλλα πιστεψε με, δεν ειναι τοσο σοβαρα τα πραγματα οσο νομιζεις!
εισαι τοσο νεα, εχεις τοσο χρονο μπροστα σου! χαμογελα, ζησε , να εισαι ευτυχισμενη! στα χρονια που θα ερθουν θα βρεθει σιγουρα καποιος να ερωτευθει το χαμογελο σου!
και οσο για το κενο, αν εκτιμησεις αυτα που εχεις- τα νιατα, την υγεια σου, τις φιλες σου, κ αν βρεις πραγματα δημιουργικα κ ωραια να κανεις τον ελευθερο χρονο σου, οπως καποιο χομπι , θα δεις οτι θα νιωσεις απολυτα γεματη!κ οσο λιγοτερο ανησυχεις, τοσο πιο ωραια πραγματα θα ερθουν στη ζωη σου!
να θυμασαι- η αγωνια κ η στενοχωρια θα φερουν στη ζωη σου μονο αγωνια κ στενοχωρια. η ευτυχια κ η θετικη σκεψη οτι ολα θα πανε καλα, θα φερουν μονο θετικα πραγματα!
στα λεω αυτα, γιατι κ γω στην ηλικια σου περασα ακριβως τα ιδια, νομιζα οτι αγαπησα κ οτι ηρθε η συντελεια του κοσμου που δεν ειχε αισιο τελος, αλλα τελικα τσαμπα στενοχωριομουν.. γιατι απλα εκανα υπομονη κ ηρθε κατι πολυ καλο!
να εισαι χαρουμενη αντζελα, ολα θα πανε καλα!