Ερωτας, αγάπη ή απλά ένα καπρίτσιο; | Μαρί

1

Οι σχέσεις δεν είναι εύκολες και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα όταν εμπλέκονται οι οικογένειες ή ακόμα περισσότερα πρόσωπα, όπως στην κλειστή κοινωνία ενός χωριού. Διαβάστε την προσωπική ιστορία της φίλης Μαρί, που γνώρισε τον έρωτα αλλά αναγκάζεται να ζει μακριά από τον αγαπημένο της για πολλούς λόγους:

Προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να ξεχάσω αυτήν την ημερομηνία, αλλά δεν μπορώ!   Ήταν Σάββατο 9/12/2000, ήμουν 15 και αυτός 24… μεγάλη διαφορά ηλικίας, ζούσαμε σε χωριό βλέπεις.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πως φτάσαμε να καθόμαστε σε ένα παγκάκι και να με φιλάει για πρώτη φορά. Ναι, ήμασταν ζευγάρι. βγαίναμε κρυφά, έβαλα πρώτη φορά τακούνια και βγήκαμε Σάββατο και πολλά άλλα.

Κάπως έτσι ο καιρός πέρναγε και πλέον οι γονείς μου το ξέρανε, ωστόσο συγγενικά πρόσωπα αποφάσισαν να μας χωρίσουν με το έτσι θέλω. Κάποιο Σαββατοκύριακο η αδελφή του (που έκανε κουμάντο στο σπίτι) του είπε: ή αυτή ή εμάς.

Τελικά αυτός διάλεξε τους δικούς του, αλλά με μένα έβγαινε κρυφά και κάπου εκεί ξεκινά ο χαμός… τσακωμοί κάθε μέρα,  ένα χάος!  Πληγώθηκα πάρα πολύ, πόνεσα, έχασα τα πάντα. Είμαι εγωίστρια όμως και από αντίδραση κάνω τα πράγματα πάντα χειρότερα. Έτσι έγινε και στην περίπτωση αυτή: μετά από 1, 5 μήνα τα φτιάχνω με έναν φίλο του από αντίδραση (κράτησε χρονιά αυτή η ιστορία).

Τα χρόνια περνάγανε, αλλά ότι και να γινόταν, μέσα στο χρόνο εμείς θα μιλάγαμε, θα βγαίναμε και πάντα θα επικρατούσε μια ερωτική διάθεση. Ολα αυτά τα χρόνια γίνεται το ίδιο. Αυτός είναι με άλλες και μόλις του στείλω ένα μήνυμα μπορεί να χαλάσει ότι έχει στην ζωή του για μένα.

Με αγαπά, με λατρεύει, είμαι η ζωή του κ ο θάνατος του μαζί. Εγώ τον αγαπώ, τον έχω ανάγκη, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάω στο χωριό και δεν θα τον συναντήσω… Είναι αυτός που με ξέρει καλυτέρα απ’ οποιονδήποτε.

Πριν 4 χρόνια ο καθένας πήρε τον δρόμο του και χαθήκαμε για κάνα 2 χρόνια αλλά μετά πάλι στα ίδια. Πλέον εγώ έχω μια σχέση που πάει προς τον γάμο, 600 χλμ μακριά από το μέρος που ζει αυτός. Όταν όμως πάω εκεί, πάντα θέλω να τον δω.

Πέρυσι αποφάσισα να χωρίσω για δικούς μου λόγους, αλλά ξαναγύρισα. Είμαι από μια οικογένεια με οικονομικές δυσκολίες και ο άντρας που σκεφτόμαστε να παντρευτούμε έχει πολύ καλή οικονομική κατάσταση, νοιώθω σιγουριά και δεν θέλω να φύγω. Επίσης είμαστε επαρχία και ντρέπομαι τον κόσμο και τα σχόλια αν χωρίσω και γυρίσω στην πρώτη μου σχέση, ενώ όλοι ξέρουν ότι έχω κάνει και δεύτερη σχέση στο χωριό.

Όμως όταν πέφτω στο κρεβάτι σκέφτομαι την ζωή μου μαζί του, να ζούμε στο σπίτι μας και να με λατρεύει…

Η ερώτηση μου

Τι να κάνω; Μεγαλώνω κ νοιώθω ότι δεν έχω τον χρόνο και τις επιλογές.

Μαρί,
28 ετών
Αθήνα

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Πάντα θα έχεις επιλογές, αλλά η επιλογές έχουν ευθύνη και συνέπειες. Επειδή εσύ μίλησες για χρόνο, έχεις δώσει 13 χρόνια από την ζωή σου που δεν θα επιστρέψουν. Να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς.
    Με τα “αν” δεν χτίζονται ζωές αλλά υποθέσεις. Τι θα είχε γίνει αν??? Αυτό δεν σκέφτεσαι??? Το θέμα είναι ότι δεν έγινε. Και αφού δεν έγινε τι θα κάνεις εσύ…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ