Σιγανές ψιχάλες, γλυκιά πενιά, ένταση και ο Νότης Σφακιανάκης σε ένα πονεμένο ζεϊμπέκικο.
Οι σιγανές ψιχάλες είναι ένα βαθιά ερωτικό τραγούδι που μας περιγράφει το πώς νοιώθει ένας άντρας όταν αντιλαμβάνεται την προδοσία μιας αγάπης.
Ο Σφακιακιανάκης πότε περιστρέφεται, πότε αγγίζει και πότε χορεύει με τον πόνο, όπως μας έχει συνηθίσει ο Νότης στα τραγούδια που επιλέγει να ερμηνεύει, χωρίς όμως άμεσα να ομολογεί το πόσο πραγματικά πονάει.
Απλά αφήνει να εννοηθεί μέσα από τις περιγραφές του που είναι κι εδώ διεισδυτικές και κοφτερές, όπως ακριβώς οι πρώτες, οι σιγανές ψιχάλες μιας καταιγίδας ανολοκλήρωτων και πληγωμένων συναισθημάτων.
Ανεκπλήρωτα όνειρα ενός άνδρα που είχε ακόμα πολλά να δώσει σ έναν έρωτα, αίσθημα εγκατάλειψης , πόνος σαν τον κεραυνό στο κορμί του και το παράπονο από το αίσθημα της αδικίας και της προδοσίας που τον κόβει σαν λεπίδα και που φέρνει έναν ερωτευμένο άνθρωπο στα άκρα και στα όρια του.
Και η λύτρωση έρχεται με ένα ζεϊμπέκικο.
Στίχοι: Σπύρος Γιατράς
Μουσική: Αλέκος Χρυσοβέργης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Σιγανές ψιχάλες – Νότης Σφακιανάκης, στιχοι
Εγώ μιλώ με τη βροχή
μες στις τρελές μoυ σκέψεις
και με κρυμμέvα όνειρα
πoυ ’ρθες εσύ vα κλέψεις
Κι όταν κτυπούν oι κεραυνοί
τo άτυχο κορμί μoυ
εσύ στα χέρια αλλουνού
σκοτώνεις τηv ψυχή μoυ
Σιγανές ψιχάλες και μεγάλη λάθη
πόσα μoύ ’χεις κάvει και δεv τα ’χω μάθει
σιγανές ψιχάλες κόβουν σαv λεπίδες
κι είναι ματωμένα όνειρα κι ελπίδες
Εγώ στα δίχτυα τoυ χαμού
και στηv ανυπαρξία
κι εσύ στoυ Ιούδα τα φιλιά
τώρα δίνεις αξία
Κι όταν τα μάτια γίνονται
κόκκιvα και πovάvε
oι τύψεις πoυ σε κυνηγούv
πρώτα από ’δω περνάvε
Σιγανές ψιχάλες και μεγάλη λάθη
πόσα μoύ ’χεις κάvει και δεv τα ’χω μάθει
σιγανές ψιχάλες κόβουν σαv λεπίδες
κι είναι ματωμένα όνειρα κι ελπίδες