Έχετε νιώσει ποτέ τη μαγεία μιας καλοκαιρινής αγάπης, μόνο και μόνο για να παλέψετε με τη φευγαλέα φύση της; Διαβάστε την προσωπική ιστορία αγάπης της Ελένης, που όπως πολλοί από εμάς, πίστεψε ότι μια τυχαία συνάντηση στις ηλιόλουστες παραλίες της Τήνου θα οδηγούσε σε μια υπέροχη σχέση γεμάτη υποσχέσεις για το μέλλον. Αλλά καθώς οι χρυσές μέρες μετατράπηκαν σε ψυχρές νύχτες, οι προκλήσεις των σχέσεων εξ αποστάσεως και οι καθημερινές υποχρεώσεις της ζωής άρχισαν να επιβαρύνουν τη σχέση τους.
Καλοκαιρινή αγάπη στην Τήνο
Κάθε καλοκαίρι ταξιδεύουμε οικογενειακά στην Τήνο, το νησί απ’ όπου κατάγεται η μητέρα μου. Είναι μια παράδοση που τηρούμε κάθε Αύγουστο: μέρες γεμάτες με ηλιόλουστες παραλίες και νύχτες που περνούσα με τα ξαδέρφια μου στη Χώρα. Αλλά το καλοκαίρι που έγινα 17 ετών, η Τήνος είχε μια διαφορετική ιστορία να μου πει.
Την πρώτη μου μέρα στο νησί και ενώ καθόμουν στην παραλία μόνη μου διαβάζοντας ένα περιοδικό κάτω από τη σκιά της ομπρέλας, μια σκιά διέκοψε την προσοχή μου. Σηκώνοντας τα μάτια μου, αντίκρισα ένα ζευγάρι ζεστά καστανά μάτια, που ανήκαν σε έναν ψηλό νεαρό άνδρα με ένα λαμπερό, μεταδοτικό χαμόγελο.
«Σε πειράζει να καθίσω στην ελεύθερη ξαπλώστρα;» ρώτησε, δείχνοντας την καρέκλα απέναντι από τη δική μου. «Εχει γεμίσει η παραλία και δεν υπάρχει ξαπλώστρα ούτε για δείγμα», πρόσθεσε απολογητικά.
Χαμογέλασα, σπρώχνοντας το τετράδιό μου στην άκρη. «Μόνο αν μου υποσχεθείς ότι δεν θα σχολιάσεις το περιοδικό μου».
Γέλασε, και εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι εκείνο το καλοκαίρι θα μου μείνει αξέχαστο. «Είμαι ο Πέτρος», είπε, απλώνοντας το χέρι του.
Οι μέρες και οι νύχτες μας μπλέχτηκαν γρήγορα. Έμαθα ότι ο Πέτρος ήταν 21 ετών και σπούδαζε αρχιτεκτονική στην Αγγλία. Όπως κι εγώ, είχε έρθει στην Τήνο για να χαρεί τις καλοκαιρινές του διακοπές στον τόπο καταγωγής του. Γρήγορα δέσαμε αυτός κι εγώ, μοιραστήκαμε όνειρα, γελάσαμε με ανόητα αστεία και χορέψαμε ξέφρενα στα μπαράκια της Χώρας. Το νησί έγινε μάρτυρας του έρωτα μας.
Αλλά το τέλος του καλοκαιριού έφτασε και ο Πέτρος επέστρεψε στο Μάντσεστερ. Αρχικά μιλούσαμε καθημερινά σχεδόν στο Viber. Αναπολούσαμε όσα ζήσαμε το καλοκαίρι στην Τήνο και κάναμε σχέδια να βρεθούμε τα Χριστούγεννα στην Αθήνα.
Ομως μετά από 2 μήνες, τα συχνά μηνύματα και οι βιντεοκλήσεις μειώθηκαν στο ελάχιστο. Ο Πέτρος είχε χαθεί στις εργασίες και τα μαθήματα του, ή τουλάχιστον έτσι μου έλεγε. Προσπαθούσα να δείξω κατανόηση, αλλά μου έλειπε και κάποιες στιγμές δεν μπορούσα να μην γκρινιάζω.
Ηταν αρχές Δεκεμβρίου όταν είχαμε τον πρώτο σοβαρό καβγά μας. Είχε να μου μιλήσει μια βδομάδα γιατί «τον είχαν πνίξει οι εργασίες στη σχολή» όπως έλεγε. Εγώ δεν κρατήθηκα κι έβγαλα την αγανάκτηση μου για την απομάκρυνση του. Με κατηγόρησε ότι δεν τον καταλαβαίνω και τελικά κλείσαμε το τηλέφωνο θυμωμένοι κι οι δύο.
Τέσσερις-πέντε μέρες μετά με κάλεσε ξανά. Χάρηκα και σήκωσα το τηλέφωνο με προσμονή. Ομως η ζεστασιά που ένιωθα κάποτε είχε αντικατασταθεί από μια παράξενη ψυχρότητα στη φωνή του. «Ελένη», άρχισε, κάνοντας μια παύση σαν να έψαχνε τις σωστές λέξεις, «νομίζω ότι… Νομίζω ότι πρέπει να το τελειώσουμε αυτό».
Θυμάμαι ότι πήρα μια βαθιά ανάσα, συγκρατώντας την ορμή των συναισθημάτων. «Οπως θέλεις Πέτρο», ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω.
Εκείνο το φθινόπωρο με δίδαξε πολλά. Όχι μόνο για την αγάπη, αλλά και για τη φευγαλέα φύση των καλοκαιρινών σχέσεων. Με πόνεσε η σχέση αυτή, αλλά με έκανε επίσης να συνειδητοποιήσω ότι κάποια κεφάλαια, όσο όμορφα κι αν είναι, είναι γραφτό να κλείσουν.
Ελένη
Ελένη,
σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας το κεφάλαιο αυτό της ζωής σου. Είναι προφανές ότι το καλοκαίρι που περάσατε με τον Πέτρο στην Τήνο ήταν ένα καλοκαίρι πρωτόγνωρο για σένα, γεμάτο χαρά, ανακαλύψεις και βαθιά συναισθήματα. Είναι φυσικό να νιώσεις μια βαθιά σύνδεση με κάποιον όταν μοιράζεστε τόσο έντονες εμπειρίες σε σύντομο χρονικό διάστημα, ειδικά σε ένα περιβάλλον τόσο μαγικό όσο η Τήνος.
Είναι επίσης κατανοητό να αισθάνεσαι πληγωμένη και μπερδεμένη όταν η επικοινωνία που είχατε καθιερώσει αρχίζει να εξασθενεί, ειδικά όταν δεν το συμφωνήσατε και οι δύο. Οι σχέσεις εξ αποστάσεως μπορεί να είναι δύσκολες και οι πιέσεις της καθημερινής ζωής, όπως οι σπουδές και η εργασία, μπορεί μερικές φορές να επισκιάσουν ακόμη και το πιο παθιασμένο ειδύλλιο.
Είναι αξιέπαινο ότι μπόρεσες να αναλογιστείς αυτή την εμπειρία και να αντλήσεις διδάγματα από αυτήν. Ενώ είναι οδυνηρό να κλείνει ένα κεφάλαιο που ήταν γεμάτο με τόση ευτυχία, είναι επίσης μια απόδειξη της δύναμης και της προσαρμοστικότητας σου. Να θυμάσαι, κάθε σχέση, είτε διαρκεί μια ζωή είτε μόνο για λίγο, μας διδάσκει κάτι για τον εαυτό μας και για την αγάπη. Κάποιες σχέσεις προορίζονται να μας διδάξουν, να μας προκαλέσουν και να μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε, ακόμη και αν δεν προορίζονται να διαρκέσουν για πάντα.
Τωρα πάρε το χρόνο σου για να θεραπευτείς, να σκεφτείς και να κατανοήσεις τα συναισθήματά σου. Και όταν νιώσεις έτοιμη, αγκάλιασε το μέλλον με ανοιχτή καρδιά, γνωρίζοντας ότι είσαι πιο σοφή, πιο δυνατή και πιο ικανή να περιηγηθείς στην πολυπλοκότητα της αγάπης και των σχέσεων.