Η Ηρώ και ο Gigi d’ Alessio τραγουδούν το Amore mio, ή Αγάπη μου ελληνιστί, ένα όμορφο ερωτικό τραγούδι σε στίχους και μουσική των δυο ερμηνευτών. Το Amore Mio ακούστηκε πολύ το περσινό καλοκαίρι και έγινε εξαιρετικά αγαπητό λόγω των όμορφων στίχων του και της υπέροχης ερμηνείας των δυο τραγουδιστών του.
Ο έρωτας και η απώλεια του – μια αντίθεση που συνήθως φαντάζει απίστευτη και που πονάει πολύ: Η ματιά σου που ήταν σαν φλόγα που πάγωσε, Τ’ άγγιγμά σου τις νύχτες στο σώμα μου πόνος κρυφός, Ποιος μου πήρε το όνειρο κι έφυγε μαζί σου;
Κάποιες φορές ο έρωτας όταν τελειώνει μας φαίνεται σαν ένα όνειρο που πέρασε ξαφνικά και μας ανέτρεψε τη ζωή και τον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα, η οποία φαντάζει πια κρύα και άδεια, χωρίς νόημα. Μια ανάμνηση που ζει μέσα μας και που πονά με κάθε αφορμή… ή και χωρίς. Γίνεσαι χιόνι που τα δάχτυλα ματώνει, γίνεσαι ανάμνηση… Και εν τελει τι μπορεί να ματώνει το σώμα και την ψυχή περισσότερο από τον έρωτα που χάνεται μαζί με το όνειρο…;
Στίχοι: Ηρώ
Μουσική: Gigi d’ Alessio
Πρώτη εκτέλεση: Ηρώ & Gigi d’ Alessio
Amore Mio – Ηρώ, Gigi d Alessio
Era settembre ed il sole ci ha visti baciare (Ήταν Σεπτέμβρης και ο ήλιος μας είδε όταν φιλιόμαστε)
con il fiatone correvi giocando con me (βαριανασαίνοντας έτρεχες παίζοντας μαζί μου)
un sassolino nell’acqua faceva rumore ( ένας μικρός βράχος στη θάλασσα έκανε θόρυβο)
il desiderio di stare per sempre con te. (η επιθυμία να είμαι για πάντα μαζί σου)
Στην αμμουδιά περπατούσαμε κάθε πρωί,
όνειρα έκανα δίπλα σου για τη ζωή.
Τώρα είμαι μόνη κι ο χρόνος κυλάει αργά,
βγαίνω στους δρόμους ξορκίζοντας τη μοναξιά.
Πες μου πώς;
Η ματιά σου που ήταν σαν φλόγα που πάγωσε.
Πώς;
Τ’ άγγιγμά σου τις νύχτες στο σώμα μου πόνος κρυφός.
Πες μου πώς;
Σε ρωτάω.
Ποιος μου πήρε το όνειρο κι έφυγε μαζί σου.
Ποιος;
Θα σ’ αγαπώ ώσπου ο χρόνος να τελειώσει
και θα ’μαι εδώ να σ’ αγκαλιάζω όταν νυχτώνει.
Κοίτα την ώρα που περνάει, πόσο αλλάζεις
γίνεσαι ανάμνηση…
Γίνεσαι κρύο και αέρας που παγώνει
όταν το βλέμμα στη ματιά σου χαμηλώνει.
Γίνεσαι χιόνι που τα δάχτυλα ματώνει
γίνεσαι ανάμνηση…
Και μου ζητάς λίγο χρόνο για να το σκεφτείς
όμως το ξέρω σου τέλειωσε ό,τι κι αν πεις.
Πώς να νικήσω τη σκέψη που θα σε ζητά;
Γκρίζα τα σύννεφα γκρίζα και η μοναξιά.
Col naso rosso dal freddo era quasi Natale (με τη μύτη κόκκινη σχεδόν από το κρύο, ήταν Χριστούγεννα)
il nostro amore cresceva ogni giorno di più. (η αγάπη μας μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο κάθε πρωί)
Era la luce degli occhi ad accendere i cuori (ήταν το φως των ματιών που άναβε φωτιές στην καρδιά)
fino all’ecclissi solare che adesso c’è in te. (μέχρι την έκλειψη ηλίου που υπάρχει τώρα στην καρδιά σου)
Cosa c’è (τι συμβαίνει;)
con lo sguardo abbassato non parli e non corri da me. (με το βλέμμα χαμηλά, δε μου μιλάς και δεν τρέχεις σε εμένα)
Hai bisogno di stare un po’ sola lontana perché (χρειάζεσαι χρόνο να είσαι μακριά, γιατί;)
Cosa c’è (τι συμβαίνει;)
io lo so (το ξέρω)
tra un minuto mi lasci da solo non dire di no. (σε ένα λεπτό θα με αφήσεις μόνο, μη λες όχι)
Amore mio (αγάπη μου)
senza un’addio mi stai lasciando (χωρίς ένα αντίο με αφήνεις)
ma il tuo silenzio sembra dire hai fatto centro (αλλά η σιωπή σου λέει ότι έιχα δίκιο)
come la neve sciolta al sole stai piangendo è inevitabile (όπως το χιόνι λιώνει κάτω από τον ήλιο, κλαις, είναι μοιραίο)
Ma lui chi è (μα ποιος είναι)
adesso me ne stai parlando (αυτός για τον οποίο μιλάς τώρα σε εμένα)
come hai potuto dargli un pezzo del mio mondo (πώς μπόρεσες και του έδωσες ένα κομμάτι του κόσμου μου;)
vorrei sparire mentre ti accarezza il vento (θέλω να χαθώ καθώς ο άνεμος σε χαιδεύει)
sei cattivissima, sei cativissima. (είσαι τόσο κακιά, τόσο κακιά)
Γίνεσαι ανάμνηση…
