Κεραυνός κι Αστραπή από τον Παντελή Θαλασσινό, ένα μελωδικό, μελαγχολικό, βαθιά ανθρώπινο τραγούδι με στίχους του Δημήτρη Φασουλά, που μιλούν για τη δύναμη και τη σκληρότητα της μοίρας.
Οταν η μοίρα χτυπά σαν κεραυνός και αστραπή, ο ουρανός σκοτεινιάζει και η θύελλα ξεσπά. Σβήνει το φως του φάρου και το λιμάνι, η ελπίδα και το καταφύγιο χάνονται από το χάρτη της ζωής.
Η αγάπη και ο έρωτας είναι το φως, όμως όσο δυνατοί κι αν αισθάνονται δυο άνθρωποι που αγαπούν ο ένας τον άλλο, όσο παντοτινή κι αν πιστεύουν ότι είναι η αγάπη τους, η μοίρα πολλές φορές στέκεται εμπόδιο και ανατρέπει τα ανθρώπινα όνειρα.
Ωστόσο η ελπίδα δε χάνεται αν η πίστη στον έρωτα είναι δυνατή και “ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα… Τους ανθρώπους που χωρίσαν πάλι να ενώσει…”. Ισως γιατί η ελπίδα δύσκολα σβήνει, ίσως γιατί ο άνθρωπος πολλές φορές κρύβει δυνάμεις μέσα του που μπορούν να ανατρέψουν το θέλημα της μοίρας.
Κεραυνός κι αστραπή
Στίχοι: Δημήτρης Φασουλάς
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Πες μου ποιο χέρι στης μοίρας το χάρτη
Σκορπάει μελάνι
Και σβήνει λιμάνι, σβήνει ρότα, φάρους κι ακτή
Και ποιας πυξίδας η μαύρη λεπίδα
Θα δείξει ελπίδα
Μιας άγνωστης γης προσμονή
Κεραυνός κι αστραπή
Ξάφνου στ’ ανήξερο καλοκαίρι
Η κακιά η στιγμή
Φίδι, σκορπιός, μαχαίρι
Στην καρδιά μου όρμησε να τη φαρμακώσει
Κεραυνό κι αστραπή
Ελπίζει πια η ζωή μας στο θαύμα
Αγγελο της χαράς και εκδικητή αντάμα
Τους ανθρώπους που χωρίσαν πάλι να ενώσει
Πες ποιος πλανήτης σαν μαύρος μαγνήτης
Μας εξουσιάζει και μας εκτροχιάζει
Τα όνειρά μας κλέβει κρυφά
Πες μου ποια δίνη μας κρύβει την πρύμνη
Σε ποια μαύρα βράχια
Στης μοίρας τα δίχτυα οδηγεί
