Αύγουστος – Νίκος Παπάζογλου

3

Ο Νίκος Παπάζογλου τραγουδά το τραγούδι “Αύγουστος” ένα από τα πιο όμορφα και ερωτικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Είναι προφανώς ένα από αυτά τα τραγούδια που μας συγκινούν όπου και όποτε αν το ακούσουμε: πετυχαίνοντας το τυχαία στο ράδιο, σε κάποιο κανάλι, σε μια καφετέρια, σε μπαρ, σε μια συναυλία, παντού. Πάντα μας δημιουργεί αυτή την γλυκιά αλλά και μελαγχολική αίσθηση, καθώς μας θυμίζει μια αγάπη τρυφερή κα δυνατή, αλλά και έναν έρωτα που δε σταματά σε εμπόδια και απαισιοδοξίες.

Είναι ίσως περίεργο αλλά όλοι λίγο ή πολύ έχουμε βρεθεί στη θέση να θέλουμε κάποιον πολύ και να μην έχουμε μιλιά να το πούμε, σαν να πρόκειται για κάτι κακό, κάτι που είναι λάθος, που είναι εξευτελιστικό. Κι όμως τότε νιώθουμε περισσότερο παγιδευμένοι στα συναισθήματά μας, που πάλλονται και μας πιέζουν.

“Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό”… ίσως η πιο χαρακτηριστική φράση του τραγουδιού, ένας στίχος που συνήθως μένει να μας δίνει κουράγιο όταν ψάχνουμε να βρούμε την τόλμη να υπερασπιστούμε το συναίσθημά μας, ένα συναίσθημα που συχνά παλεύει για την επιβίωση του και αξίζει το σεβασμό μας. Και ναι όταν θες κάτι πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να το ζήσει, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να ξέρεις τι έχασες, ή τι είναι αυτό που δεν έζησες, ποιο όνειρο, ποια ευτυχία. Ας είναι πάντα έτσι λοιπόν… Θα πάω και ας μου βγει και σε κακό.

Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι:  Νίκος Παπάζογλου
Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου

Αύγουστος – Νίκος Παπάζογλου

Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με ‘πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ’ αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το ‘χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Την μαγική φωνή του ζήλεψαν οι άγγελοι και τον πήραν κοντά τους..να τραγουδάει μόνο για αυτούς..μα όσο υπάρχουν άνθρωποι να ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο ο Νίκος θα ζει στην μνήμη μας, όσο υπάρχουν άνθρωποι να αγαπάνε σε αυτον τον κόσμο ο Νίκος θα είναι γύρω μας..
    Καλό ταξίδι Νίκο όσο μακριά και αν είσαι θα είσαι πάντα εδω!!!!
    …….Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΙΛΙΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ