Της ζωής μου τα φεγγάρια με το Νίκο Κουρκούλη. Κανείς δε μπορεί να πάρει της ζωής σου τα φεγγάρια, αν εσύ δεν το επιτρέψεις. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε ρίξει στο σκοτάδι, να στερήσει το φως και το όνειρο από τη ζωή σου.
Οταν μια σχέση υποφέρει και κάποτε τελειώσει, μήπως είναι καλύτερα να χαρούμε αντί να αναστενάζουμε και να υποφέρουμε; Στη ζωή πρέπει να προχωράμε μπροστά και η πιο γρήγορη θεραπεία από τον καημό του χωρισμού, είναι μια καινούρια αγάπη. Οπως λένε, ο έρωτας με έρωτα περνά
Αυτός που φεύγει από ένα έρωτα και μετά ξαναγυρνάει με παρακάλια, συγγνώμες ή ότι άλλο μπορείς να φανταστείς:
- ή κατάλαβε τι είχε και τι έχασε
- ή δε βρήκε κάτι καλύτερο να κάνει
- ή είναι άνθρωπος του πήγαινα-έλα, άνθρωπος χωρίς σταθερά συναισθήματα
Αυτό που έχει όμως σημασία είναι πως αν τον συγχωρήσεις και τον δεχτείς πίσω, πάλι κάποια στιγμή θα ξαναφύγει. Είναι αυτό που λέει ο φίλος μου Γιάννης: όταν φύγεις φρόντισε να μην ξαναγυρίσεις…
Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Κουρκούλης
Της ζωης μου τα φεγγαρια
Πήρες της ζωής μου τα φεγγάρια
Και δικά σου τα κρατάς
Μ’ άφησες να ζω μες τα σκοτάδια
Για ποια αγάπη μου μιλάς
Τι μου ζητάς τι μου ξυπνάς
Για ποια ενθύμια μιλάς
Απ’ τη φωτιά δεν θέλω πια να με περνάς
Δε σ’ αγαπώ δε μ’ αγαπάς
Με λόγια δε με ξεγελάς
Ξέρω τι θες μα εκεί που ήσουνα να πας
Πήρες της ζωής μου τα φεγγάρια
Και δικά σου τα κρατάς
Μ’ άφησες να ζω μες τα σκοτάδια
Για ποια αγάπη μου μιλάς
Πήρες της ζωής μου τα φεγγάρια
Και δικά σου τα κρατάς
Μ’ άφησες να ζω μες τα σκοτάδια
Για ποια αγάπη μου μιλάς
Αφού είσαι αλλού γιατί γυρνάς
Γιατί συγγνώμη μου ζητάς
Πάνω στα ερείπια της αγάπης μας πατάς
Δε σ’ αγαπώ δε μ’ αγαπάς
Με λόγια δε με ξεγελάς
Ξέρω τι θες μα εκεί που ήσουνα να πας
