Ενα μοναχικό κορίτσι

0

Οι ερωτικές ιστορίες τις περισσότερες φορές αφορούν εκείνο το πετάρισμα της καρδιάς που σταματά μπροστά στο αντικείμενο του πόθου, αλλά έχετε σκεφτεί ποτέ αν έχετε πραγματικά εμπλακεί σε μια ερωτική ιστορία και δεν το γνωρίζατε εξ αρχής;

Όλοι έχουμε ακούσει αυτή τη φράση, ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Μπορεί κανείς να πει ότι είμαι και λίγο σκεπτική αλλά γενικά δίνω μια δεύτερη σκέψη στις εκφράσεις που μας κάνουν να έχουμε τόσο μεγάλες προσδοκίες. Μερικές φορές βγαίνουν, μερικές όχι. Η ερωτική ιστορία που ακολουθεί περιγράφει τη σύντομη ιστορία ενός νεαρού, στα 25 του, που κάνει μια δουλειά που του αρέσει, που βγαίνει με τους φίλους του τα βράδια, και που είναι μόνος.

Είναι μόνος όχι γιατί το θέλει. Μάλλον το βρίσκει περίεργο να είναι μόνος – ή έτσι πιστεύουν όλοι οι νεαροί σε αυτήν την ηλικία. Είναι ένας νεαρός άνδρας που κοιτά ψηλά – και χαμηλά μερικές φορές – για να βρεί το κορίτσι που θα κάνει την καρδιά του να μιλήσει.

Ξέρετε, ψάχνει αυτό που συμβαίνει όταν η καρδιά χάνει έναν παλμό, όταν ο λαιμός αρχίζει να ξηραίνεται, όταν σε πιάνει μια ανατριχίλα, νιώθεις μια ζαλάδα, και τα σχετικά.

Δεν το έχει νιώσει αυτό. Οι περισσότεροι φίλοι του επίσης δεν το έχουν νιώσει ποτέ αυτό. Αλλά εκείνοι τα έχουν με κάποια. Σύμφωνα με εκείνους, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μόνο όταν έχεις πυρετό. Δεν περιμένουν ποτέ να τα νιώσουν για κάποια γυναίκα.

Ενα μοναχικό κορίτσι

Η ερωτική του ιστορία δεν πήγε ποτέ όπως την περίμενε. Ο λαιμός του ποτέ δεν ξεράθηκε, ποτέ δεν ανατρίχιασε. Του άρεσε όμως ένα κορίτσι. Δεν ήταν αγάπη, ίσως δεν είναι σωστή και η λέξη «αρέσω». Μάλλον δεν ήξερε τι ένιωθε. Περνούσε τα βράδια του σε μια καφετέρια, δίπλα από μια τεράστια οθόνη που έπαιζε αθλητικά ή μουσικά κλιπ, και χωρίς να το καταλαβαίνει, ή να το θέλει, περνούσε την ώρα του κοιτάζοντας την. Πόσο τον ενοχλούσε όμως!

Όπως ακριβώς κι εκείνος, έτσι και το χαριτωμένο κορίτσι που ερχόταν στην ίδια καφετέρια, κοιτούσε προς την οθόνη κάθε μέρα. Μερικές φορές διάβαζε κάποιο βιβλίο, ή άλλες πάλι άναβε ένα τσιγάρο και παρακολουθούσε τον καπνό της να παίρνει διάφορα σχήματα και μετά να εξαφανίζεται στην ανυπαρξία. Ήταν όμορφη και ενδιαφέρουσα. Αλλά υπήρχε μια διαφορά ανάμεσα σε εκείνη και σε αυτόν. Εκείνος πήγαινε με έναν δυο φίλους, ενώ εκείνη πάντα μόνη της. Δεν ήξερε κάποιο άλλο κορίτσι που να το έκανε αυτό. Ποιος ήξερε εξάλλου;

Κλεφτές ματιές

καπνός και φλόγαΣυνήθιζαν να ρίχνουν κλεφτές ματιές ο ένας στον άλλο, αλλά τίποτα παραπάνω. Κανένας κόμπος στο στομάχι, κανένας χτύπος της καρδιάς χαμένος.

Οι μέρες γίνονταν εβδομάδες, οι εβδομάδες έγιναν ένας δυο μήνες. Είναι πολύς χρόνος όμως αν το δεί κανείς πέρα από τις γραμμές μιας ιστορίας. Το «πολύ παλιά» μοιάζει έως και χαριτωμένο όταν αποτελεί κομμάτι μιας ιστορίας, αλλά σκεφτείτε πόσες φορές μια ώρα σας έχει φανεί αιώνας.

Χωρίς καλά καλά να το έχει καταλάβει, άρχισε να ελκύεται από αυτό το κορίτσι. Τη θαύμαζε, κυρίως την ηρεμία της, το άνετο και ήσυχο στυλ της που έφερνε πάντα για παρέα μαζί της σε εκείνη την καφετέρια. θα μπορούσε αυτό να είναι αγάπη;

Και τότε άρχισε το παιχνίδι των έντονων ματιών. Κοιτούσε συνειδητά, μερικές φορές κάπως πιο διακριτικά, αλλά είχε καταλάβει ότι εκείνη ήξερε πως την κοιτούσε. Δεν έδειχνε κάτι όμως. Το βέβαιο ήταν πως δεν την ενοχλούσε. ο εγωισμός του όμως είχε αρχίσει να πλήττεται.

Ένα βροχερό πρωινό – Η συνάντηση με το μοναχικό κορίτσι

Ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς, ο νεαρός ήταν ήδη στην καφετέρια, όταν είδε την κοπέλα να μπαίνει κρατώντας μια ομπρέλα. Είχε πάρα πολύ κόσμο, και υπήρχε μόνο μια άδεια θέση που έτυχε να είναι απέναντι από τη δική του.

Σκέφτηκε προς στιγμήν να τη φωνάξει, αλλά μέχρι να αποφασίσει και να βρει το θάρρος, εκείνη προχώρησε προς ένα τραπέζι που άδειαζε εκείνη την ώρα.

Μια ώρα αργότερα, εξακολουθούσε να βρέχει, και ο νεαρός σκεφτόταν την κοπέλα απέναντι του.

Αποφάσισε να την ονομάσει « Το μοναχικό κορίτσι». Το μοναχικό κορίτσι είχε φύγει λίγο νωρίτερα πριν αποφασίσει εκείνος να φύγει.

Όταν βγήκε έξω, την είδε προς μεγάλη του έκπληξη να στέκεται κοντά στο πεζοδρόμιο περιμένοντας. Κατευθύνθηκε προς εκείνη, και πριν να το καταλάβει πώς βγήκαν οι λέξεις από το στόμα του, τη ρώτησε αν μπορεί να την πάει σπίτι της. «Μια και βρέχει», της είπε.

Δεν χαμογέλασε. Απλά τον κοίταξε, γύρισε την πλάτη της και άρχισε να περπατά στη βροχή κρατώντας την ομπρέλα της. Οι φίλοι του γέλασαν μαζί του. Ένιωσε πραγματικά πολύ ντροπιασμένος. Ακόμα και ένας σκύλος που πέρασε νόμισε ότι τον κορόιδεψε. Δεν είχε ακούσει καν τη φωνή της κοπέλας. Πόσο λυπηρό ήταν αυτό…;

Την επόμενη ημέρα την είδε πάλι σε εκείνη την καφετέρια, να κάθεται μόνη της. Ο νεαρός ήταν μάλλον αόρατος για εκείνη. Τα δαχτυλίδια καπνού που έφτιαχνε φαίνονταν να την απασχολούν πάρα πολύ. Δεν μπορούσε καν να κάνει πολύ καλά δαχτυλίδια, αλλά για κάποιο λόγο τα κοιτούσε με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό συνέβαινε κάθε μέρα για έναν μήνα. Ποιο το νόημα;

Βγαίνοντας έξω το βράδυ – H δεύτερη ευκαιρία στην αγάπη

Μια ακόμα υπέροχη νύχτα, ο νεαρός με την παρέα του πήγε σε ένα συνοικιακό club. Και ως εκ θαύματος, βρέθηκε εκεί το κορίτσι, μαζί με τη δική της παρέα.

«Είναι μοιραίο» σκέφτηκε εκείνος και την κοίταξε επίμονα. Εκείνη τον είδε και έστρεψε το βλέμμα της αλλού.

Εκείνος αποφάσισε να διασχίσει το πλήθος που χόρευε και κατευθύνθηκε προς εκείνη. Ήταν αποφασισμένος να της μιλήσει. Όταν κι εκείνη τον είδε, έκανε έναν τεράστιο μορφασμό.

Αυτός σοκαρίστηκε. Δεν ήξερε ότι μια κοπέλα θα μπορούσε να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο. Και πριν να μπορέσει να σκεφτεί το οτιδήποτε είδε την κοπέλα να πιάνει μια φίλη της και να την τραβάει προς τις τουαλέτες.

Δεν την ξαναείδε εκείνο το βράδυ. Αλλά δεν μπορούσε να τη βγάλει από το μυαλό του για ώρες μετά από αυτό το περιστατικό. Δεν μπορούσε καν να το εξηγήσει. Τι είχε κάνει άραγε και την ενοχλούσε τόσο πολύ;
Η κοπέλα δεν εμφανίστηκε στην καφετέρια την επόμενη μέρα, και για αρκετές μέρες μετά. Αυτό ήταν κάτι που τάραξε τον νεαρό. «Λες να νόμιζε ότι την παρακολουθώ και την έχω βάλει στόχο;» , σκεφτόταν.

Διαβάστε το 2ο μέρος της ιστορίας…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ