Ένα μοναχικό κορίτσι, μέρος 2ο

1

Συνέχεια από την ιστορία Ενα μοναχικό κορίτσι – 1ο μέρος

Δυο ολόκληρες εβδομάδες μετά, ο νεαρός μπήκε μέσα στην καφετέρια και την είδε, λαμπερή και απαστράπτουσα. Πόσο του είχε λείψει το κορίτσι αυτό!

Κάθισε σε ένα τραπέζι λίγο πιο μακριά, και συνέχεια σκεφτόταν ότι ήθελε να της μιλήσει. Ευτυχώς η καφετέρια ήταν άδεια ακόμα. Ήταν αρκετά νωρίς ακόμα για τις ορδές των εξαρτημένων από την καφείνη.

Περίμενε μέχρι τη στιγμή που έφτασε ο καφές της. Και μετά περίμενε να της έρθει ο λογαριασμός της. Πριν γίνει όμως αυτό, περπάτησε με αργά βήματα προς εκείνη.

Ένιωθε το λαιμό του να στεγνώνει και να κομπιάζει. Με κάθε βήμα του προς εκείνη ένιωθε λες και απομακρυνόταν. Αλλά συνέχισε.

Έτσι κι αλλιώς, σκέφτηκε, η καφετέρια είναι άδεια. Δεν υπάρχει πρόβλημα ακόμα και αν γινόταν ρεζίλι πάλι.  Ακόμα και αν τον χαστούκιζε, μπορούσε πάντα να αλλάξει στέκι.

«Γειά» είπε… «Σήμερα δεν μπορείς να μου ξεφύγεις! Πρέπει να περιμένεις το λογαριασμό σου» είπε γελώντας.

«Τι;» απάντησε εκείνη ξαφνιασμένη.

« Δεν μπορείς να με αποφεύγεις έτσι συνέχεια λέω..ξέρεις…»

«Τι εννοείς»;

«Μπορώ να καθίσω λίγο μαζί σου;»

«Όχι δεν μπορείς»

«Έλα, για ένα λεπτάκι μόνο!»

«Όχι»

Ο νεαρός δεν μπορούσε παρά να νιώσει γοητευμένος από τη φωνή της, αλλά έπρεπε να συνέλθει και να βρει έναν τρόπο να απαντήσει στην άρνηση της.

Με τα πολλά κατάφερε να την κάνει να του μιλήσει λίγο. Και τότε ήταν που όλα άρχισαν να γίνονται τόσο όμορφα όσο μια πρωινή αύρα το καλοκαίρι. Άρχισαν να μιλούν, και τα λεπτά άρχισαν να περνούν με γρήγορο ρυθμό.

Κατάφερε να μάθει τόσα πολλά για εκείνη – κυρίως ότι είχε εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Πέρασαν πολύ όμορφα μιλώντας ο ένας στον άλλο, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να φύγει γιατί είχε περάσει η ώρα.

Αντάλλαξαν τηλέφωνα και τη ρώτησε αν μπορούσε να τη συναντήσει τυχαία την επόμενη μέρα. Εκείνη χαμογέλασε και έφυγε.

Καθώς την έβλεπε να απομακρύνεται τα μάτια του έπεσαν σε ένα μικρό βραχιολάκι που ξέχασε φεύγοντας. Ήταν ένα από αυτά τα βραχιολάκια που έγραφαν ένα μήνυμα: Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις…

Ξαφνιάστηκε. Ίσως να ήταν αλήθεια τελικά… έβαλε το βραχιολάκι στην τσέπη του κι έφυγε.

Ενα αναπάντεχο τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα

Έμεινε ξάγρυπνος εκείνο το βράδυ κοιτώντας το νούμερο της στο κινητό του. Ήθελε να την πάρει τηλέφωνο, αλλά αρκέστηκε τελικά σε ένα μήνυμα. Ακριβώς τη στιγμή που έγραφε το μήνυμα δέχτηκε μια κλήση.

Ηταν εκείνη! Αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να τον καλέσει ή να του στείλει μήνυμα. Τελικά τον πήρε τηλέφωνο…

Μιλούσαν και μιλούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες… ήθελε να την ξαναδεί εκείνο το βράδυ. Συναντήθηκαν στην καφετέρια και ήταν τόσο όμορφα. Χαμογελούσε όλο το βράδυ, και φαινόταν να τον φλερτάρει κι εκείνη λίγο. Τη ρώτησε αν ήθελε να δει μια ταινία μαζί του.

Ξαφνικά φάνηκε να προσβάλλεται. Αρνήθηκε. Και μετά έπεσε μια σιωπή. Αυτή η τεράστια νεκρική σιγή που σε κάνει να αισθάνεσαι χειρότερα από ότι θα αισθανόσουν αν όλοι γύρω σου ούρλιαζαν.

Τη ρώτησε τι έγινε, αλλά δεν απάντησε και έτσι το ραντεβού τους έληξε σύντομα και κάπως άδοξα.

Γύρισε σπίτι και κοίταξε το βραχιόλι που είχε ακόμα μέσα στην τσέπη του. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Οι απλές λέξεις μπορούν να σε μπερδέψουν πολύ μερικές φορές.

Η γνωριμία συνεχίζεται

Εκείνο το βράδυ την κάλεσε πάλι και μίλησαν. Αρχικά ήταν κάπως απόμακρη, αλλά μετά από λίγο φάνηκε να είναι πάλι όπως πριν και τότε τη ρώτησε γιατί έδειξε να προσβάλλεται.

Στην αρχή το κορίτσι δεν ήθελε να απαντήσει, αλλά καθώς περνούσε η ώρα είπε ότι δε συμπαθούσε τα αγόρια σε αυτήν την ηλικία και το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε ήταν να βγεί ραντεβού με κάποιον.

Προφανώς είχε πληγωθεί πολλές φορές από νεαρούς τους οποίους εμπιστεύτηκε με όλη της την καρδιά. Μίλησαν μέχρι τις πέντε το πρωί, και του εξομολογήθηκε πολλά. Εκείνος το μόνο που ήθελε ήταν να την αγκαλιάσει, αλλά δεν τόλμησε καν να το ξεστομίσει. Αποφάσισαν να βρεθούν πάλι το απόγευμα στο γνωστό μέρος.

Άρχισαν να κάνουν παρέα συνέχεια. Μερικές φορές την έπαιρνε από τη δουλειά, και άλλες φορές από το σπίτι. Σύντομα οι βδομάδες έγιναν μήνες, και όλα έμοιαζαν με ένα υπέροχο πλατωνικό παραμύθι.

Ο χρόνος φαινόταν να σταματά όταν ήταν οι δυο τους. Ένα απόγευμα συναντήθηκαν και πήγαν στο στέκι τους, αλλά είχε τόσο κόσμο που αποφάσισαν να φύγουν και να πάνε κάπου μακριά με το αυτοκίνητο.

Ο ήλιος τους χαμογελούσε παιχνιδιάρικα στη διαδρομή, σαν μια μεγάλη κόκκινη μπάλα που έκανε όλο τον κόσμο γύρω του να γυαλίζει. Ήταν η πιο ρομαντική στιγμή, ή ίσως δεν είχε ξανακοιτάξει τον ήλιο με τον ίδιο τρόπο πριν. Σε κάθε περίπτωση ήταν πανέμορφα.

313210777 685cd837881 eros-erotas.gr

Είπε ότι ο ήλιος ήταν πολύ όμορφος. Της απάντησε ότι τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί της. Χαμογέλασαν και οι δυο. Υπήρξε ένταση. Έπιασε το χέρι της και τα βλέματα τους έμειναν καρφωμένα ο ένας στον άλλο.

Και τότε τα χείλη της χωρίστηκαν λίγο, με έναν τρυφερό τρόπο που ο νεαρός μας δεν μπόρεσε να ξεχάσει ποτέ από τότε. Αυτή ήταν η στιγμή. Ήταν πραγματικά πανέμορφη. Ένιωθαν ζεστά. Ο νεαρός ήθελε να κρατήσει αυτή η βόλτα για πάντα.

Επέστρεψαν σπίτι της, και την αγκάλιασε για καληνύχτα. Μετά από τόσους μήνες, ήταν η πρώτη φορά που την αγκάλιαζε. Και ήξερε ότι δεν ήθελε να την αφήσει καθόλου από την αγκαλιά του.

Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις

Το επόμενο απόγευμα συναντήθηκαν στην καφετέρια. Κάθισαν ο ένας δίπλα στον άλλο, και κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου. Μιλούσαν λίγο και χαμογελούσαν περισσότερο.

Της είπε ότι του άρεσε. Εκείνη χαμογέλασε ακόμα περισσότερο. Και τότε τον χτύπησε ελαφρά με τη γροθιά της στον ώμο και του είπε ότι και σε εκείνη άρεσε.

Ο νεαρός έβγαλε το βραχιόλι από την τσέπη του και της το έδειξε. «Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις» της είπε και γέλασαν με αυτό το νευρικό και γάργαρο γέλιο που είναι τόσο εθιστικό.

Αυτός ήταν ένα ευτυχισμένο αγόρι και αυτή ήταν ένα ευτυχισμένο κορίτσι. Μόνο που δεν ήταν πια μοναχικό…


Ποτέ δεν μπορεί να πει κανείς πώς και πότε θα έρθει ο έρωτας στη ζωή του, ή πώς μπορεί να βιώσει κανείς τη δική του ερωτική ιστορία έτσι ξαφνικά.

Αλλά πάντα, κάπου μας περιμένει όλους μας μια μεγάλη και σημαντική ερωτική ιστορία. Η αγάπη όπου και να σαι θα σε βρει … ή αλλιώς, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις!

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Η ιστορια ξεκινησε πολυ ωραια, αλλα χαλασε πολυ οσο διαβαζα. Τοσα λαθη για το μοναχικο κοριτσι! Επειδη ξερω τι θα πει «μοναχικος», δεν ειναι καθολου ετσι. Δεν υπηρχε ουτε μια στο εκατομυριο το κοριτσι να βρισκοταν σε κλαμπ με φιλους! Καμια περιπτωση! Και επισης, κανενας μοναχικος ανθρωπος δεν εμπιστευεται τοσο ευκολα τους αλλους. Πηγε στο τραπεζι της και της μιλησε, αυτη αρνηθηκε για 2 λεπτα και μετα του μιλησε. Ουτε τα κοινωνικα κοριτσια δεν ειναι τοσο ευκολα! Και φυσικα το απαισιο τελος… Δεν ειναι πια μοναχικη. Φυσικα και ειναι και παντα θα ειναι, απλα εμπιστευτηκε καποιον ανδρα. Ξεκινησε οντως πολυ ωραια, αλλα χαλασε στην πορεια

Γράψτε απάντηση στο Authentikos monaxikos Ακύρωση απάντησης

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ